Tajumulco

Zo, dit weekend heb ik dus mijn leven gewaagd op de allerhoogste vulkaan in heel centraal amerika. Na veel gezoek hebben we 4 tenten weten te bemachtigen zodat de reis gewoon door kon gaan. Graag zou ik jullie vertelen dat Tajumulco te mooi is om met woorden te beschrijven, dus dat ik dat ook niet ga doen. Ik kan inderdaad niet beschrijven hoe Tajumulco eruit ziet, maar dat is om een andere reden: ik heb de hele tijd in de wolken gelopen (en dan niet de roze wolken van verliefd, maar helaas de saaie grijze die we ook in nl hebben). Desondanks was het een reis om nooit te vergeten.
We moesten met de chickenbus naar san marcos (dat zijn van de amerikaanse schoolbussen en waar er in amerika 50 in gaan, gaan er in guatemala minstens 75 in), vervolgens met een andere chickenbus naar Tajumulco (die door de wolken niet te zien was, dus ik was eerst overtuigd dat we verkeerd waren gedropt). Toen begonnen met wandelen. Gelukkig had ik veel ervaring met de alpen (al was het hoogteverschil 4000! meter wel super zwaar), dus met trots kan ik zeggen dat ik de hele tijd vooran heb gelopen. Na een tocht van 6 uur kwamen we op onze kampeerplek aan. Waar we de tenten opzetten en probeerden een vuur aan te maken (want vergis je niet, het is ijskoud op 4000 meter!). Helaas begon het te regenen, waardoor het vuur met geen mogelijkheid aan te krijgen was. Dus zijn we in de tent gaan zitten (Heeeeel dicht op elkaar). Ik sliep in een 3-4 persoonstent, waar we uiteindeijk met zijn 5'en in geslapen hebben (nou, slapen is niet echt gelukt). Bij mij sliepen Chris en shannon (uit de US), dominique (uit duitsland) en miguel (perro) een maestro. Voordat we gingen slapen hebben we (op mijn voorstel), i kga op reis en ik neem mee gedaan (erg grappig in meerdere talen). Het was wel vermoeiend, wnat de duitser kon niet zo goed engels noch spaans spreken. Dus ik moest alles wat hij in het duits vertelde, proebren tevertalen naar het engels of spaans! Maar geod, nog een extra taal om te leren :P. Rond een uur of 9 gingen we allemaal liggen. Dat betekent, met alleen een slaapzak op de harde grond (natuurlijk lag ik op een piramideachtige steen). Daarnaast ging ik als laatste liggen, dus er was wel plaats voor mijn voeten, maar mijn bovenlichaam moest ik er echt tussenwringen. Door het grote aantal mensen, was het wel redelijk warm in de tent.
Aangezien niemand kon slapen, waren we allemaal blij dat perro veel te kletsen had. Was er ten minste nog iets wat ons de nacht door kreeg.
Om half 5 moesten we opstaan, zodat we de zon konden zien reizen. Dat betekende dat je het eerste gedeelte van de reis in het donker moest lopen. Dat was best eng.
Na een klimmetje van een uur kwamen we eindelijk op de top van 4222 meter aan! En het uitzicht: wolken :s, nergen was ook maar een sprankeltje zon te zien. Dus we waren voor niks zo voreg opgestaan.
Maar het voelde na alle ontberinen geweldig dat we de top bereikt hadden.
Daarna snel naar beneden om op te ruimen en een beetje te ontbijten. De tocht naar beneden was veel sneller, slechts een uurjte of 3. Alleen er was een snelle groep en een langzame groep. En de snelle groep liep met de gids mee en de langzame met perro. Toen ik met de langzame groep beneden kwam (omdat ik door mijn enkel was gegaan, ik heb dan ook enkel mijn espritschoenen mee), waren de andere daar tot onze verbazing niet. Na even wachten en rondkjken, zijn we toch maar gaan bellen. Wat bleek?! De gids had een 'kortere' weg willen nemen en was daarbij verwdaalt. Erg verwarrend was daarbij, dat we van de studenten steeds een ander verhaal (wat bleek te kloppen) kregen te horen over waar ze waren dan van de gids. Dus perro was woest. We hebben uiteindelijk 3 uur!! moeten wachten. En het was behoorlijk koud. In de bus vielen we allemaal in slaap, al was het voor sommmige in de eerste bus moeilijk (aangezien ze moesten staan).
Al met al een zeer zwaar weekend, maar wel super leuk. Alleen jammer van het wachten en de wolken.
-XxX-