Op expeditie in de jungle
Door: Blanca, nel en fred
Blijf op de hoogte en volg Blanca
22 Januari 2014 | Honduras, Brus Laguna
Nou we zijn na 4 dagen junglen eindelijk weer terug in de bewoonde wereld. 295 appjes en 47 mails later hebben we eindelijk de tijd om ons verhaal te doen over de jungletocht.
Zaterdag heel vroeg in de ochtend (5 uur), waren we al op weg. Met onze spullen in 'dry bags' en een lifevest aan. Eerste etappe was met het vliegtuig naar puerto lempira. Zo'n klein vliegtuig had ik nog nooit gezien. Ryanair is er een reus bij. Uit de bordjes bleek dat t een oud russisch vliegtuig was, er konden ongeveer 20 personen in, de baggage ging gewoon achter de laatste stoelen en we konden zo achter het schotje de iloten zien. Heel bizar en ook erg lawaaierig. Toen we gingen landen bleek t vliegveld van lempira slechts te bestaan uit een stukje zand, welke doorweekt was door de vele regenbuien van de laatste dagen. Eenmaal uit het vleigtuig werden we wederom getroffen door een regenbui van oceaangrootte, waarna ons werd medegedeeld dat onze volgende vlucht naar Brus laguna niet door zou gaan:-S. Daar zatenwe dan tussen de militairen (je moet weten dat dit gedeelte van hondiras stikt van de drugssmokkelaars) en middenn in de grootste regnbui ooit ervaren. We zagen ons tripje al letterlijk inw ater op gaan. Gelukkig voor ons was er 2 uur later een jonge piloot die het wel zag zitten om door te reizen. Het vliegtuig werd vervolgens voor geduwd... Het was noet groter dan een prive vliegtuigje. Mama ging als copiloot mee en we moesten zelf de deur van binnen dochtdoen! De piloot hing half uit zijn raam omdat hij door de voorruit niks kon zien. Maar naast dit alles was het uizicht prachtig! We vlogen enkel 100 meter boven de grond en kregen zo een prachtig overzicht van de jungle. Ontzettend eng, maar wel heel mooi. De landinsbaan was deze keer ook van zand, maar om t spannend te maken niet meer dan 50 meter lang. Onze piloot draide er z'n hand niet voor om, maar ik zou t m niet nadoen!
De volgende stao was met een boot de rivier om zo dieper de jungle in te gaan. Deze boot blrek gemaakt te zijn uit 1 hele lange boom en de stoeltjes waren gewoon tuinstoelen die er los inzaten. Omdat we door de regen vertraagd waren moesten we het eind van de (6 uur durende) rit in het donker afleggen. Dat ging gepaard met regelmatig kort bijschijnen van een zaklamp om niet tegen de kade aan de varen. Na een zeer lange dag kwamen we in Las Marias. We hadden allemaal een eigen kamer met klamboe en een veranda. Er was alleen geen electriciteit. Gelukkig hadden we zaklampen mee. Dona utilia had een lekker maal voor ons bereid en daarna zijn we met kaarslicht naar bed gegaan.
Volgende dag een tocht naar de pteroglyfen. In een andere boomstboot die werd aangedreven door 2 jongens voorop met stokken en 1 jongen achterop met een stok en een peddel. Tussendoor nog ern stopje gemaakt met wandeling door dejungle, waarbij de gods ons allemaal medicinale planten heeft getoont. Bij het uitstappen uit de boot bleek mam minder watervaardig te zijn dan gedacht en viel pardoes in het water. Hierbij trok ze de arme jongen die haar wilde helpen mee. De pteroglyfen bleken een paar kronkels op een steen midden in de rivier te zijn. Eenmaal aangekomen begon t te regenen dus we zijn snel omgedraaid om naar huis te gaan (wat stroomafwaarts was en dus veel sneller). Het leven zonder licht went snel en we hebben de hele avond 'wie ben ik' gespeeld.
De volgende twee dagen hadden we nodig om weer in de bewoonde wereld te komen. Eerst weer 4 uur met de boot naar een hospedaje gerund door alleenstaande vrouwen. Dit lag op een strook land tussen de zee en de laguna in. Hierdoor had je met het draaien van je hoofd twee totaal verschillende uitzichten had. De laatste dag moesten we eerst in de boot, welke ons naar een convoi pick-ups bracht. Deze gingen (met 10 mensen achterin, plus bagage, plus 6 mensen in de cabina) over het strand naar vasteland. Waar de rivier in de zee liep moesten we op vlotten gereden worden, welke letterlijk dreven op tonnen. De laatste etappe was een bus naar la Ceiba. En zo kwamen we na 16 uur reizen in de beschaafde wereld terug voor een heerlijke douche en licht om bij tr lezen.
Om mam en pap te qouten: ' het was een absoluut bijzondere unieke ervaring, maar ook ontzettemd uitputtend. Het was een ervaring die je eens in je leven beleefd moet hebben, maar zeker geen tweede keer in je leven'
Zaterdag heel vroeg in de ochtend (5 uur), waren we al op weg. Met onze spullen in 'dry bags' en een lifevest aan. Eerste etappe was met het vliegtuig naar puerto lempira. Zo'n klein vliegtuig had ik nog nooit gezien. Ryanair is er een reus bij. Uit de bordjes bleek dat t een oud russisch vliegtuig was, er konden ongeveer 20 personen in, de baggage ging gewoon achter de laatste stoelen en we konden zo achter het schotje de iloten zien. Heel bizar en ook erg lawaaierig. Toen we gingen landen bleek t vliegveld van lempira slechts te bestaan uit een stukje zand, welke doorweekt was door de vele regenbuien van de laatste dagen. Eenmaal uit het vleigtuig werden we wederom getroffen door een regenbui van oceaangrootte, waarna ons werd medegedeeld dat onze volgende vlucht naar Brus laguna niet door zou gaan:-S. Daar zatenwe dan tussen de militairen (je moet weten dat dit gedeelte van hondiras stikt van de drugssmokkelaars) en middenn in de grootste regnbui ooit ervaren. We zagen ons tripje al letterlijk inw ater op gaan. Gelukkig voor ons was er 2 uur later een jonge piloot die het wel zag zitten om door te reizen. Het vliegtuig werd vervolgens voor geduwd... Het was noet groter dan een prive vliegtuigje. Mama ging als copiloot mee en we moesten zelf de deur van binnen dochtdoen! De piloot hing half uit zijn raam omdat hij door de voorruit niks kon zien. Maar naast dit alles was het uizicht prachtig! We vlogen enkel 100 meter boven de grond en kregen zo een prachtig overzicht van de jungle. Ontzettend eng, maar wel heel mooi. De landinsbaan was deze keer ook van zand, maar om t spannend te maken niet meer dan 50 meter lang. Onze piloot draide er z'n hand niet voor om, maar ik zou t m niet nadoen!
De volgende stao was met een boot de rivier om zo dieper de jungle in te gaan. Deze boot blrek gemaakt te zijn uit 1 hele lange boom en de stoeltjes waren gewoon tuinstoelen die er los inzaten. Omdat we door de regen vertraagd waren moesten we het eind van de (6 uur durende) rit in het donker afleggen. Dat ging gepaard met regelmatig kort bijschijnen van een zaklamp om niet tegen de kade aan de varen. Na een zeer lange dag kwamen we in Las Marias. We hadden allemaal een eigen kamer met klamboe en een veranda. Er was alleen geen electriciteit. Gelukkig hadden we zaklampen mee. Dona utilia had een lekker maal voor ons bereid en daarna zijn we met kaarslicht naar bed gegaan.
Volgende dag een tocht naar de pteroglyfen. In een andere boomstboot die werd aangedreven door 2 jongens voorop met stokken en 1 jongen achterop met een stok en een peddel. Tussendoor nog ern stopje gemaakt met wandeling door dejungle, waarbij de gods ons allemaal medicinale planten heeft getoont. Bij het uitstappen uit de boot bleek mam minder watervaardig te zijn dan gedacht en viel pardoes in het water. Hierbij trok ze de arme jongen die haar wilde helpen mee. De pteroglyfen bleken een paar kronkels op een steen midden in de rivier te zijn. Eenmaal aangekomen begon t te regenen dus we zijn snel omgedraaid om naar huis te gaan (wat stroomafwaarts was en dus veel sneller). Het leven zonder licht went snel en we hebben de hele avond 'wie ben ik' gespeeld.
De volgende twee dagen hadden we nodig om weer in de bewoonde wereld te komen. Eerst weer 4 uur met de boot naar een hospedaje gerund door alleenstaande vrouwen. Dit lag op een strook land tussen de zee en de laguna in. Hierdoor had je met het draaien van je hoofd twee totaal verschillende uitzichten had. De laatste dag moesten we eerst in de boot, welke ons naar een convoi pick-ups bracht. Deze gingen (met 10 mensen achterin, plus bagage, plus 6 mensen in de cabina) over het strand naar vasteland. Waar de rivier in de zee liep moesten we op vlotten gereden worden, welke letterlijk dreven op tonnen. De laatste etappe was een bus naar la Ceiba. En zo kwamen we na 16 uur reizen in de beschaafde wereld terug voor een heerlijke douche en licht om bij tr lezen.
Om mam en pap te qouten: ' het was een absoluut bijzondere unieke ervaring, maar ook ontzettemd uitputtend. Het was een ervaring die je eens in je leven beleefd moet hebben, maar zeker geen tweede keer in je leven'
-
22 Januari 2014 - 08:38
Esther:
Wauw Blanca, wat een spannend en bijzonder avontuur! Het zou ook zomaar een verhaal uit Kuifje ofzo kunnen zijn ;) Wel heel stoer van jullie, ik was bij het zien van het vliegtuigje wss al afgehaakt :p heel veel plezier nog op de rest van jullie reis!
xx. Esther -
22 Januari 2014 - 09:57
Anne-lena:
Hahaa, wouw! Klinkt geweldig!! Inderdaad als iets wat je wel een keer meegemaakt wil hebben (en misschien niet twee keer ja ;). Nu weet ik ook wat ik in mijn jungle hier mis... aaaal die appjes!
Veel liefs, Anne-lena -
22 Januari 2014 - 13:25
Susan:
Wat een avontuur zeg, je kan zo in wie is de mol.
Ennuh maar goed dat je geen vliegangst hebt ;-)
Zo zie je maar dat je dus eigenlijk niks mist zo in de jungle!
Veel plezier de komende dagen!
Liefs suus -
22 Januari 2014 - 16:40
Erwin:
Dit zijn de betere ervaringen! Voor hen wellicht dagelijkse kost, voor ons iets waar we weinig tot niets bij voor kunnen stellen :p
Keep them coming! :) -
25 Januari 2014 - 20:51
Amal Karam:
Dag jongens,
Wauw. Geweldig. Ik snap wat Nel zegt. Fred was zeker uitgeput om iets te zeggen. hihi. Ik heb je bericht met veel plezier gelezen. Heel veel plezier met deze bijzondere reis voor het leven. EN geniet ervan.
Liefs,
Amal -
28 Januari 2014 - 21:54
Bert:
Volgens mij is er verschil tussen vooraf thuis op de bank de reis plannen (het zou mooi zijn als...) en achteraf terugkijken hoe het was (eens, maar nooit weer). Maar het is ook duidelijk dat jullie er veel indrukken opgedaan hebben en een geweldige reis gemaakt hebben!
Geniet van het vervolg.
Groet, Bert
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
