Tremblores, fysicas y emotionele

Halo allemaal,

Eerst het belangrijkste nieuws: Anoek is veilig aangekomen!
Voordat ik over onze gezamenlijke belevenissen ga hebben, eerst iets over aardbevingen. Want hoewel jullie lopen na te beven van het vallen van het kabinet, loop ik hier nog een beetje te trillen van de recente aardbewegingen in Xela. Zeker voor iemand als ik (die geen aardbevinkjes gewent is) heb ik vorige week maandag 2 redelijk grote aardbevingen ondervonden. Wat voelt alsof je huis op water staat. De tweede keer was in de klas en leek niks, maar naarmate hij voortduurde werd hij heviger. We hebben daarna ook een speech van de director over de veilige driehoek gehad, zodat er bij een echte aardbeving geen paniek hoefde uit te breken. Best spannend dus. Gelukkig zijn er 'slechts' twee huizen omgevallen en er zijn geen gewonden.
Nou na dit alles vertrok ik maandag alleen, in een chickenbus naar Antigua. Dat was eigenlijk wel spannend want ik had geen idee waar ik uit moest stappen (ze doen niet aan computerschermen met routebeschrijving in Guatemala). Gelukkig ging het super goed, in Chimaltenango werd er naar me geroepen: voor Antigua hier eruit. Dat was gewoon op een random stukje weg, waar ik dus vervolgens de bus voor Antigua maar moest aanhouden. Dat ging superbe (waarschijnlijk omdat een gringa naast de weg in Chimaltenango wel zeker naar Antigua moest gaan). Daarna wat gechilld in het parque central, waar ik Rush ontmoet hebt. Een woest uitziende gast uit Canada, die aan het hitch-hiken was helemaal naar Brazilië. Zonder ook maar 1 woord Spaans te kunnen. Hij heeft me een te gekke plek laten zien, waar je grote kipbugers voor maar 10 Q kon halen. Daarna heb ik hem op de juiste bus gegooid. Erg gezellig. In een gezellig cafeetje heb ik crêpes gegeten en wat NL tv gekeken. Om vervolgens mijn shuttle naar het vliegveld te nemen. Daar heb ik een Zweeds meisje ontmoet wat toevallig naar hetzelfde hostel moest als ik. We hebben gekletst over onze reizen (zij is heel Midden-Amerika door aan het gaan) en natuurlijk over de knappe Latijnse jongens ;). Daarna heb ik zo'n 2 uurtjes op het vliegveld moeten wachten (waarom was de shuttle nou wel op tijd?!), maar het was het wachten wel waard! Precies op tijd kwam Anoek door de deur lopen. Echt heel raar dat zij nu in mijn landje is, maar wel geweldig!
Daarna snel slapen in het hostel, want de volgende dag moeten we al vroeg met de Herman Alas bus. Die overigens super luxe was. We kregen snacks van de burger King, een video en super veel zitruimte. Zo zou ik wel 12 uur kunnen reizen. Maar het waren er slechts 5 dus al snel moesten we uitstappen en naar ons hostel. Dat was nog een probleem want de bus bleek niet te stoppen waar we dachten. Dus ik had geen idee waar we heen moesten en geen lempira's. Gelukkig is dat geen probleem voor de tuctucs en werden Quetzales ook ontvangen. Ons hostel is (ondanks knoert harde bedden) geweldig! Een keuken, wasplaats en hamaka's. Zelf onze eerste eigen maaltijd gekookt (eieren met bonen natuurlijk, ik geef toe niet geheel origineel) en daarna nog wat gestruind. Vanochtend de ruïnes gezien en ze blijven prachtig! Helaas was het een beetje bewolkt waardoor de foto's wat minder zijn, maar dat maakte de tocht wel dragelijker. Echt geweldig om hier te zijn. Morgen vertrekken we alweer naar Antigua, want ons plan om esperanza te bezoeken blijkt onmogelijk, dat is helaas veel te ver. Maar goed we zijn iig ff in Honduras geweest. Tot snel allemaal!