Lago de Atitlán
Door: Blanca
Blijf op de hoogte en volg Blanca
19 Januari 2010 | Guatemala, Quetzaltenango
Hoi allemaal,
Ik ben net terug van een reisje naar het mooie meer van Atitlán. Zaterdagochtend vertrokken we naar Panajachel en na heel snel omgekleed te hebben zijn we met een lancha, naar een plek gevaren (aguas calientes) waar we konden zwemmen, omdat het water daar door de vulkaan warmer was. In het begin voelde ik daar niets van, maar naarmate ik dichter bij de rotsen kwam bleek het water echt warmer te zijn. Het was prachtig weer, dus ik heb voor op de boot zitten drogen. Daarna zijn we naar een niet zo toeristisch dorpje gegaan, waar ik even heb gewoven en Maggie in traditionele kledij werd gehesen, om vervolgens op veel foto’s te gaan. Ook hebben we gehoord over cyaanbacterie die de wateren bedreigen en wat algemene info over het meer, hoe breed, diep, en op welke hoogte het meer lag(wat ik natuurlijk allemaal al vergeten was, iets met vijftienhonderd nog wat, driehonderd nog wat en tweehonderd nog wat). Daarna zijn we naar Santiago de Atitlán geweest, een overduidelijk stuk toeristischer stadje. Veel meer kraampjes en verkopers die achter je aan liepen. Daar hebben we ook ge'almorzar'd (waar Enrique me vertelde dat ik maar even moest gaan checken of er plaats was voor 15 of niet).
Daarna hebben we hun kerk bekeken, waar ik Enrique in het (ik heb geen idee welk dialect het was en hoe je dat moet typen hier) dingen vroeg aan een meisje met downsyndroom. Het is echt super opvallend dat die mensen er over de hele wereld precies hetzelfde uit zien! Rond een uur of 4 gingen we terug in de Lancha naar Panajachel. Daar kregen we vrije tijd, maar iedereen besloot mij te volgen (omdat ik er al 1 keer geweest was ;-)). We hebben gegeten in Maleisisch restaurant, maar ik heb gewoon oersaaie pizza gegeten (wel gedecoreerd met cilantro, wat overigens niet veel goeds doet aan de pizza). Daarna ben ik met 3 jongens naar een Café Panarock gegaan om wat te drinken terwijl de rest naar bed ging. De volgende ochtend had ik daar wel spijt van, want ik was echt heel moe. Maar we gingen al heel vroeg naar Chichicastenango toe. Voor oma: De plek waar de witte kerk van het schilderij en de kaart staat. Daar wilde ik altijd al eens heen. Helaas was er een super drukke markt, waardoor de kerk eigenlijk heel nietig klein werd. Maar de markt is op zichzelf ook erg mooi. Verder hebben we een Maya ceremonie gezien (alweer, HELLUP ze achtervolgen ons), met heel veel wierrook, koekjes!, gekleurd zand en kaarsen. Heel mooi, alleen werd er ook vuurwerk afgestoken en die knalde hard, dus ik schrok me rot. Toen weer terug naar de stad voor een middagmaaltje (niet veel want het is duur in Chichi). Waarna we anderhalf uur vrije tijd kregen. Het liefste was ik gewoon meteen naar de bus gegaan, maar om daar nog anderhalf uur te wachten is ook niks. Dus ik heb me prima vermaakt met te kijken hoe mijn vriendinnen onder se straatverkopertjes uit probeerden te komen. Helaas (voor hen, maar veel plezier voor mij) was hun Spaans niet goed genoeg om de kindjes weg te houden. Ze zijn wel aanhoudend! Daarna mochten we eindelijk naar huis. Waar ik meteen ben gaan slapen en van 8 uur 's avonds toch 7 uur 's ochtend geslapen heb!
De week verder was normaal, behalve dat ik gister een heuse aardschok heb meegemaakt! (minder ernstig dan het klinkt). In het begin dacht ik dat het weer de vrachtwagens waren die langsreden, maar el temblor hielt wel heel lang aan. Toen een maestra ook nog begon te schreeuwen dat zij niet dood wilde gaan hier, begon ik te begrijpen dat het een aardbeving was. Alleen tegen die tijd was hij al voorbij. Maar echt de hele bovenverdieping slingerde heen en weer. Best maf, alleen toen ik thuis vertelde dat ik nog nooit een aardbeving had experienced, keken ze me aan alsof ze water zagen branden! Maar toen legde ik ze uit dat we niet eens bergen in NL hebben, laat staan aardbevingen.
Ik heb trouwens mijn vrijwilligerswerk geregeld. Vanaf 1 februari ga ik 3 dagen in een soort laboratorium werken, waar ik basis onderzoeken mag doen en 2 dagen in de kliniek van ICA. Die Duitse kliniek, is overigens wel redelijk ver. Dus dat wordt elke ochtend vroeg op staan! Maar dat heb ik er wel voor over.
Nou tot schrijf ze, ik ga nu met Lennie wat te eten bij xelapan halen...
Ik ben net terug van een reisje naar het mooie meer van Atitlán. Zaterdagochtend vertrokken we naar Panajachel en na heel snel omgekleed te hebben zijn we met een lancha, naar een plek gevaren (aguas calientes) waar we konden zwemmen, omdat het water daar door de vulkaan warmer was. In het begin voelde ik daar niets van, maar naarmate ik dichter bij de rotsen kwam bleek het water echt warmer te zijn. Het was prachtig weer, dus ik heb voor op de boot zitten drogen. Daarna zijn we naar een niet zo toeristisch dorpje gegaan, waar ik even heb gewoven en Maggie in traditionele kledij werd gehesen, om vervolgens op veel foto’s te gaan. Ook hebben we gehoord over cyaanbacterie die de wateren bedreigen en wat algemene info over het meer, hoe breed, diep, en op welke hoogte het meer lag(wat ik natuurlijk allemaal al vergeten was, iets met vijftienhonderd nog wat, driehonderd nog wat en tweehonderd nog wat). Daarna zijn we naar Santiago de Atitlán geweest, een overduidelijk stuk toeristischer stadje. Veel meer kraampjes en verkopers die achter je aan liepen. Daar hebben we ook ge'almorzar'd (waar Enrique me vertelde dat ik maar even moest gaan checken of er plaats was voor 15 of niet).
Daarna hebben we hun kerk bekeken, waar ik Enrique in het (ik heb geen idee welk dialect het was en hoe je dat moet typen hier) dingen vroeg aan een meisje met downsyndroom. Het is echt super opvallend dat die mensen er over de hele wereld precies hetzelfde uit zien! Rond een uur of 4 gingen we terug in de Lancha naar Panajachel. Daar kregen we vrije tijd, maar iedereen besloot mij te volgen (omdat ik er al 1 keer geweest was ;-)). We hebben gegeten in Maleisisch restaurant, maar ik heb gewoon oersaaie pizza gegeten (wel gedecoreerd met cilantro, wat overigens niet veel goeds doet aan de pizza). Daarna ben ik met 3 jongens naar een Café Panarock gegaan om wat te drinken terwijl de rest naar bed ging. De volgende ochtend had ik daar wel spijt van, want ik was echt heel moe. Maar we gingen al heel vroeg naar Chichicastenango toe. Voor oma: De plek waar de witte kerk van het schilderij en de kaart staat. Daar wilde ik altijd al eens heen. Helaas was er een super drukke markt, waardoor de kerk eigenlijk heel nietig klein werd. Maar de markt is op zichzelf ook erg mooi. Verder hebben we een Maya ceremonie gezien (alweer, HELLUP ze achtervolgen ons), met heel veel wierrook, koekjes!, gekleurd zand en kaarsen. Heel mooi, alleen werd er ook vuurwerk afgestoken en die knalde hard, dus ik schrok me rot. Toen weer terug naar de stad voor een middagmaaltje (niet veel want het is duur in Chichi). Waarna we anderhalf uur vrije tijd kregen. Het liefste was ik gewoon meteen naar de bus gegaan, maar om daar nog anderhalf uur te wachten is ook niks. Dus ik heb me prima vermaakt met te kijken hoe mijn vriendinnen onder se straatverkopertjes uit probeerden te komen. Helaas (voor hen, maar veel plezier voor mij) was hun Spaans niet goed genoeg om de kindjes weg te houden. Ze zijn wel aanhoudend! Daarna mochten we eindelijk naar huis. Waar ik meteen ben gaan slapen en van 8 uur 's avonds toch 7 uur 's ochtend geslapen heb!
De week verder was normaal, behalve dat ik gister een heuse aardschok heb meegemaakt! (minder ernstig dan het klinkt). In het begin dacht ik dat het weer de vrachtwagens waren die langsreden, maar el temblor hielt wel heel lang aan. Toen een maestra ook nog begon te schreeuwen dat zij niet dood wilde gaan hier, begon ik te begrijpen dat het een aardbeving was. Alleen tegen die tijd was hij al voorbij. Maar echt de hele bovenverdieping slingerde heen en weer. Best maf, alleen toen ik thuis vertelde dat ik nog nooit een aardbeving had experienced, keken ze me aan alsof ze water zagen branden! Maar toen legde ik ze uit dat we niet eens bergen in NL hebben, laat staan aardbevingen.
Ik heb trouwens mijn vrijwilligerswerk geregeld. Vanaf 1 februari ga ik 3 dagen in een soort laboratorium werken, waar ik basis onderzoeken mag doen en 2 dagen in de kliniek van ICA. Die Duitse kliniek, is overigens wel redelijk ver. Dus dat wordt elke ochtend vroeg op staan! Maar dat heb ik er wel voor over.
Nou tot schrijf ze, ik ga nu met Lennie wat te eten bij xelapan halen...
-
19 Januari 2010 - 21:44
Anne-lena:
10 foto's?!? Ik zie er maar één! Ik herinner me Gilda's mooie spreien nog goed :P Prachtige foto maar ik wil meer aub!! Of ben ik gewoon te blond om de andere negen te vinden?
Het was echt zo leuk om eindelijk weer met je te praten, tot snel op onze volgende skype date!
Liefs,
Tu amiguita -
20 Januari 2010 - 09:04
De Familie :):
wow! kei mooie kamer :D
is dit nou de kamer in Guatemala City of die in Xela?
papa en mama zijn gister allebei ziek geweest. waren we eens met z'n drieën thuis en dan zijn ze ziek :P
tot maandag!
xxx -
20 Januari 2010 - 12:16
De Familie :):
p.s.is dit op de computer of op de iPod geschreven? :P -
20 Januari 2010 - 19:01
Roos:
heey blanc,
het klinkt als een goede week.
mooi dat je weer in de kliniek mag werken. hoop alleen dat je lapwerk niet de hele tijd binnen zitten wordt achter een computer. maar dat zal wel niet.
hier begint het al warm te worden: 4 graden overdag!! haha,
maar helaas geen schaatsen meer aan.
ik heb al mijn tentamens gehaald dus ik doe 2 weken HELEMAAAAAAL niets. heerlijk.
geniet er van!
xx roos -
20 Januari 2010 - 19:01
Roos:
ps. ik ben het met anne-lena eens:
meer foto's!!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
