Mi vida sola

Hola,

Nou het is alweer een tijdje geleden dat ik wat van me heb laten horen, maar sinds ik in mijn appartement woon is mijn leven een stuk drukker geworden (in plaats van minder druk). Laat ik bij het begin beginnen. Het leek er een lange tijd op dat ik toch niet in mijn gewenste appartement kon wonen, omdat er iemand anders in wilde wonen. Je kunt me mijn vreugde dan ook wel voorstellen toen ik het mailtje kreeg dat ik wél in het appartement kon. De volgende ochtend meteen mijn sleutels gekregen, en met de helft van mijn spullen erin verhuisd (de rest lag nog bij Sonia). Die dag was meteen shopdag. Toen ik op ICA kam kreeg ik al meteen een uitnodiging om met vrienden te cenar'en (zelf eten meebrengen) en de volgende dag op ICA te ontbijten voor de verjaardag van Enrique. Dus dat was lekker makkelijk. Semana Santa bleef ik (als een van de weinige) in Xela, dat wil zeggen dat al mijn vrienden naar Antigua gingen. Daardoor werd ik gedwongen nieuwe vrienden te vinden en dat is wel heel aardig gelukt. Semana Santa hier in Guatemala (en heel Latijns-Amerika) is heel erg belangrijk. Mensen zijn allemaal vrij, bussen rijden niet en kinderen blijven tot heel laat op. Kenmerkend is ook dat er elke dag processies zijn, tapijten van zand en vele feestjes bij families. Een processie bestaat uit een immens standbeeld wat door vele personen wordt gedragen, een muziekband die erachter loopt, en een hele heg van mensen aan de zijkanten om de toeschouwers op een afstandje te houden.
Mijn nieuwe appartement zat toevallig precies op meerdere routes van de processies. Best geluk, want dat betekende dat ik mijn deur maar hoefde te openen om een processie te zien. Dat het ook nadelen heeft kwam ik vrijdagavond achter, toen ik mijn huisje in wilde gaan, na lekker pizza gegeten te hebben en er een processie aan de gang was. Ik besloot een stukje om te lopen, om zo dichter bij mijn straat te kunnen komen. Helaas stuitte ik op een andere processie, ik besloot maar ff te wachten. Toen die eindelijk voorbij was kwam ik helemaal tot aan de laatste straat voor mijn appartement, maar helaas de rest van de straat stond vol met mensen, standbeelden en banden, er was geen doorkomen aan. Uiteindelijk heb ik me toch een weg weten te banen door de mensen (onder vele vernietigende blikken), naar mijn huis. Een uur later wilde ik eigenlijk weer vertrekken, maar zodra ik zag dat er weer een processie voor mijn deur liep, heb ik maar besloten thuis te blijven.
Dat weekend heb ik, dankzij mijn goede vriendin Didde, heel veel nieuwe (Nederlandse én Guatemalteekse) vrienden gemaakt. Ik heb ongelofelijk veel gesalsa´danst. Echt geweldig (omdat er niet veel mensen waren, heb ik heel veel met de salsaleraren gedanst en heb daardoor ontzettend veel geleerd, zelfs om een soort salto in de lucht te maken) echt een geweldig weekend!

Sinds ik in mijn appartement woon is mijn dagelijks leven wel veranderd. ´s Ochtends moet ik nu om kwart voor 7 opstaan (i.p.v. half 8), mijn melk maken (dat doen ze met poeder hier en water, dat is echt veel goedkoper), en wat cornflakes eten. Meteen mijn spullen afwassen, want ze houden niet van rommel hier. Volgende halte is Xela café, voor mijn dagelijkse kop koffie (want dat heb ik eindelijk leren drinken), vaak neem ik wel een mocca paradiso (daar zit chocola in en Irish cream!). Daarna is het een flinke 20 min. lopen in snel tempo. Dat vergeet ik altijd dus 9 van de 10 keer kom ik te laat aan op I.C.A. Gelukkig zijn ze dat wel van me gewend. Dan beginnen de lessen, ik heb al 2 examens afgelegd, samen met Ingrid (zij laat me heel hard werken) en sinds afgelopen vrijdag heb ik alle grammatica geleerd (wat niet betekent dat mijn Spaans perfect is, enkel dat er geen nieuwe onbegrijpelijke tijden te voorschijn komen), waardoor ik nu gedwongen ben
eindeloos te oefenen, want eerlijk gezegd snap ik van de helft van de tijden niks. In de pauze heb ik altijd koekjes van Xelapan (de plaatselijke bakker) en loop ik met alle leraren te kletsen, want heel eerlijk gezegd ken ik niemand meer van de studenten. Ook ga ik altijd bij mijn grote vriendin Didde langs, die in het kantoor werkt, om bij te kletsen. ´s Middags loop ik naar huis, om daar aan mijn almuerzo te beginnen. Soms heb ik niet zo veel zin om een half uur te koken voor 1 persoon, maar ik merk wel dat ik er steeds beter in word. Dan ga ik 's middags of boodschappen doen, of koffie met iemand drinken, of bij mijn oude families op bezoek. Om vervolgens snel cena te eten en naar vrienden te gaan die dichtbij mij wonen om een filmpje te kijken, wat te drinken of samen uit te gaan. En dan altijd veel te laat naar bed, waardoor ik de volgende dag echt wel weer mijn koffie nodig heb om wakker te worden.
Nou dat is de gemiddelde dag in Xela, enkel in het weekend gebeurt er een heleboel minder en slaap ik een heleboel meer! Genoeg geschreven, ik moet me nu (in de keiharde regen) verplaatsen naar een huis onderaan de berg. Ik zie jullie snel weer!
Dikke knuffel,
Blanca