Eerste dagen in het ziekenhuis

Hodi, hodi (volk, volk!)
Onze eerste week zit er zo waar op. We hebben zondag door de koffieplantage en rivier gebanjerd in een 'hash'. Waarbij alle gekke buitenlanders vrijwillig door de wilde natuur wandelen/hardlopen, al zoekend naar kleine hoopjes achtergelaten meel die de weg aangaven. Prachtige natuur gezien en met de nl locals kunnen kletsen.
Maandag begon dan het echte werk. Eerst moesten we een hoop administratie afhandelen. Maar niet voordat we de mis bijgewoond hadden. Elke dag om 7.45 begint het hele ziekenhuis met een Heilige mis. Waarbij er begeleiding is van een prachtig koor van verpleegkundigen en co-studenten (clinical officers). De rest van de dag hebben we op de polikiniek van obstetrie en gynecologie doorgebracht. Waar ons ten eerste pijnlijk duidelijk werd hoe slecht ons swahili is (gelukkig vertaalde de arts voor ons) en waarbij we ons verbaasde dat iedereen met 'schone' urine (aka geen blaasontsteking) toch met AB naar huis ging.
De dag erna zijn we op oureach gegaan naar 3 patienten due palliatieve zorg ontvingen (pijnstilling). Erg indrukweekend was een man die HIV positief was en een enorm kaposi sarcoom (tumor) rond zijn rechteroog (en eigenlijk geheel rechterhelft van zijn gezicht) had. Het was schrijnend om te zien dat deze arme man alleen maar een beetje morfine kreeg als behandeling.
Hierbovenop hadden we ook 3 dagen lang geen electriciteit. Het ziekenhuis heeft gelukkig een generator, maar ons huisje niet. Dus gezellig in het donker koken bij t licht van een kaarsje en vooral vroeg naar bed!
Woensdag is hester naar de polikliniek van de hiv patienten gegaan. Daar komen alle mensen (ook veel kinderen een babies) elke maand om een recept te halen (herhaalrecepten bestaan niet). Er waren veel patienten met infecties. Maar hester kon zo wel goed hart en longen luisteren, hoewel dat weer werd bemoeilijkt door de tv van de wachtkamer die knetter hard stond (en er is natuurlijk geen deur tussen wacht een behandelkamer). Ik ben zelf naar de gynaecologische operaties gegaan. Best wel schokkend hoe weinig steriliteit er hier in acht wordt gehouden, deuren open, masker verzetten znder handschoenwissel. Toppunt was wel dat ook hier de mobiele telefoon van de dokter voor alles gaat. Dus zelfs midden in de operatie moest ik de telefoon tot 3 keer toe tegen zijn hoofd aanhouden.
Verder regent het hier regelmatig, maar is het ons gisteren zowaar gelukt te verbranden ;-). Vanwege pasen hebben we een 5daags weekend (blijkbaar heeft tanzania ook een 3e paasdaag), dus we hebben besloten om op safari te gaan.
Zwaar leven dat we hebben ;-).

Knuffel,
Blanca en Hester