Wunderbar

Lieve mensen,

Mijn terugreis komt heel snel dichterbij. En hoewel ik vorige week best wel uitkeek naar het moment terug naar Nederland te gaan, is mijn mening daarover 180 graden gedraaid. De reden: Patagonië. Dit winterwonderland heeft mijn hart gestolen.
Na de watervallen vanaf de Argentijnse kant bekeken te hebben, had ik de zware taak om mijn rugzak van 23 kg 8 kilo lichter te maken zodat ik ermee zou mogen vliegen. Gelukkig was ik onderweg al het een en ander kwijtgeraakt, maar toch moest ik opnieuw elke kledingstuk en toiletartikel weer nagaan of ik het echt nodig had. Gelukkig kon ik een gedeelte van de spullen in mijn handbagage stoppen (die op het eind ook 10 kg woog) en met dit strenge dieet lukte het mijn grote rugzak slechts 15 kg te laten wegen. De vluchten gingen soepel en de service was excellent (zowel iets fris én koffie of thee kreeg ik en dat in een vlucht van maar een uurtje).
Toen ik uit Iguazú vertrok was het 30 graden, toen ik aankwam in el Calafate (zuid-Argentinië) min 5! Kleine verandering van klimaat dus. Na een nachtje in Calafate ging ik direct op weg naar el Chalten, een dorpje waaruit je zonder gids verscheidene bergtochten kunt maken. De eerste blik alleen al bij aankomst: het zonnetje scheen en besneeuwde bergtoppen overal om me heen. Het dorp stelt zelf weinig voor en is volledig afhankelijk van toerisme. Aangezien het laagseizoen is, was het dorp dus praktisch uitgestorven. Gelukkig lukte het me een hostel te vinden die open was. In de volgende 4 dagen heb ik verscheidene tochten gewandeld, de ene nog mooier dan de ander. Over rotspadjes, door kale bossen, zelf een weg zoekend door maagdelijke witte sneeuw (waar ik tot kniehoog in wegzakte). Met telkens weer hetzelfde resultaat: prachtige uitzichten op de beroemde Fitz Roy top, of een ijzige Laguna of zelfs een blauwe gletsjer.
Tijdens al die wandelingen kan ik alleen maar denken aan Bert en zijn wunderbar en dat dit woord waarschijnlijk bedoeld is om te gebruiken in deze uitzonderlijk mooie landschappen. Hoewel ik hier nog wel dagen had rond kunnen hangen, moet ik in de komende 2 weken nog bijna 3000km over land afleggen. Dus het was donderdag tijd weer op weg te aan. Maar niet voordat ik in el Calafate nog een wereldwondertje bezocht had. De enorme perito moreno gletsjer. Deze gigant die uitmondt in het Argentino meer, is de op 2 na grootste van de regio, maar wel de makkelijkst bereikbaarste. Omdat hem alleen bekijken niet voldoende voor me was, ben ik met een tocht meegegaan waardoor ik een stuk op de gletsjer heb kunnen wandelen, veel achtergrondinformatie heb ontvangen en zelfs van een whiskey on the rocks (van de gletsjer zelf) heb mogen genieten. Heel erg bijzonder!

Vanaf nu reis ik met grote sprongen naar boven om over iets meer dan een weekje in Buenos Aires aan te komen.

Saludos,
Blanca