Bussen, bussen, bussen

Hoi allemaal!

Na alle avonturen van vorige week was ik behoorlijk moe, dus ik besloot om in mijn volgende stop wat dagen niks te gaan doen. Ik had toevallig de perfecte plek daarvoor uitgekozen. De volgende stop was namelijk Sucre, ook wel bekend als de ándere hoofdstad van Bolivia (tja, Bolivia heeft 2 hoofdsteden). Zodra ik voet zette in Sucre voelde ik me helemaal thuis, hoewel het me 2 dagen kostte om erachter te komen waarom: het is net Leon hier. Met de vele koloniale witte gebouwen en de rangschikking in vierkantjes. Daarnaast is de temperatuur hier eindelijk weer eens zomerwaardig (niet onder nul zoals op de afgelopen plekken). Samen met het Catalaanse paar hebben we op ons dooie gemak de mooie musea en kerken van Sucre bewonderd. Er was een enorm park (inclusief mini-replica van de eiffeltoren die je kon beklimmen), met een las Vegas style fontein spektakel met muziek en licht. Daarnaast hadden we geluk omdat er juist werd geoefend voor het grote feest van de patroonheilige, waardoor het park vol dansende jongeren was.
Na 4 dagen uitrusten was het tijd om verder te reizen. Deze keer een wel erg lange route, aangezien ik het in mijn hoofd heb gehaald naar de iguazu watervallen te willen. Wat betekende een nachtbus naar santa cruz (een tropische warme stad, waar je om elke hoek het strand verwacht, wat er natuurlijk niet is aangezien het midden in het land ligt). Vervolgens in 28 uur met een ernstig krakkemikkige bus naar Asuncion (hoofdstad van Paraguay). Dat was wel de zwaarste busrit óóit, dwars door de hete woestijn en om het uur (midden in de nacht) gestopt worden door politie die in je bagage wilde kijken. Er wordt namelijk op de route veel gesmokkeld. Gelukkig waren er niet zo veel idioten die deze route wilde nemen, zodat we iig elk 2 stoelen tot onze beschikking hadden.
Om bij te komen van dit avontuur ben ik een dagje in Asuncion gebleven en heb ik daar alle highlights bekeken (die gelukkig niet heel groot in aantal zijn). Asuncion lijkt veel meer op een midden-amerikaans land, het is een stuk armer, meer ongeorganiseerd en er ligt overal troep. Voordeliger is dat het er ook heerlijk warm. Ondanks alle overeenkomsten heeft ook Asuncion iets unieks. In de avond ontstaan er 'mobiele' barren, vanuit de achterbak van auto's. Waarbij de geluidsinstallatie wordt aangesloten op enorme versterkers en stroom gestolen wordt van de lantaarnpalen. Ook het goede gebruik om coca-bladeren te kauwen volgen ze hier niet, in plaats daarvan drinken ze allemaal mate (een soort thee, uit een speciale beker met een ijzeren rietje voor de smaak) en sjouwen dus overal een thermos van 2 liter mee. Ook het geld is enorm wennen, 1 euro is ruim 6.500 Guarani en van al die nullen duizelt het me een beetje!
Na me prima vermaakt te hebben in deze hoofdstad (1 dag is meer dan genoeg) was het alweer tijd voor de volgende bus, deze keer naar de Braziliaanse kant van de iguazu watervallen. Mij is namelijk verteld dat je de watervallen het beste van zowel de Argentijnse als de Braziliaanse kant kan bekijken. Dus ik heb de hindernis genomen om toch een dagje in een land rond te lopen waar ik de taal niet ken (voelt echt heel vervelend). Maar man o man, wat was het mooi! Aan de Braziliaanse kant kijk je eigenlijk op de watervallen neer. Zij hebben een mooi pad in de bergwand uitgehouwen en daardoor loop je langs dit prachtige wereldwonder. Helemaal aan het eind kom je via een soort platforms in de 'boca del diablo' (mond van de duivel), waar je helemaal nat wordt van al het rondsproeiende water. Maar waar je echt midden tussen de enorme watervallen doorloopt. Ongelofelijk mooi was het en ik kan me moeilijk voorstellen dat de Argentijnse kant nóg mooier is, maar dat is wel wat men beweert. Daar kom ik over 2 dagen wel achter, ben heel benieuwd!
Na de watervallen aan de Argentijnse kant vlieg ik helemaal naar het zuiden, naar patagonië, waar ik alweer aan het allerlaatste stukje van mijn reis ga beginnen (helaas ook weer terug de kou in).

Groetjes,
Blanca