On top of the world!
Door: Blanca
Blijf op de hoogte en volg Blanca
22 Augustus 2017 | Bolivia, Sucre
Om maar meteen met de deur in huis te vallen heb ik het tot de top van huayna Potosí gehaald! 6088m ruim 1000m hoger dan de hoogste berg in Europa. Het ging dan ook niet zonder slag of stoot. De tocht begon met oefenen met stijgijzers en een ijsbijl op een lager gelegen gletsjer. Zodat we bij de echte tocht in ieder geval globaal de benodigde techniek onder de knie hadden. Alle technische spullen (als ook een goede waterafstotende broek en plastic schoenen) konden we gelukkig van de organisatie lenen. Nadat we verschillende technieken hadden geoefend om omhoog en weer naar beneden te komen, was het tijd voor een wandeling over de gletsjer. Heel koud, maar met een geweldig uitzicht. Als toetje gingen we naar een verticale ijswand, waar we recht omhoog moesten klimmen met 2 ijsbijlen.
Na al dit oefenen was het tijd voor een lekker dinner in de hut op basecamp (4800m) en op tijd naar bed. Dag twee moesten we onze zware uitrusting 300m hoger de berg op sjouwen naar high camp (5130m), dat was een prettige wandeling van zo'n 2 uur (maar inclusief 20kg aan bepakking en vrij stijl omhoog). De rest van de dag hebben we gegeten en geslapen want midden in die nacht was het tijd voor de toppoging.
Om 12 uur precies werden we wakker gemaakt en kregen we een half uur om ons aan te kleden. Een thermobroek, gewone klimbroek en de zware regenbroek gingen aan, van boven een thermoshirt met lange mouwen, een t-shirt, een dunne fleecetrui en een dikke fleecetrui, met daarboven een regenjas. Verder moesten we een gordel om, muts en helm op én 2 paar handschoenen aan. K voelde me net een michelin mannetje! Na een ontbijt van vooral veel thee en een plak cake, konden we om 1 uur met een kleine rugzak (vol chocola en water) op weg. De sneeuw begon direct achter de hut, waar we de stijgijzers aan deden en per gids met twee mensen werden ingebonden aan een touw. In het pikkedonker, terwijl het lichtjes sneeuwde en je niks anders zag dan de hoofdlampjes van de touwgroepen voor je, gingen we omhoog. 5 uur lang stap voor stap, met af en toe een kleine pauze (niet te lang want het was min 15!, dus ongelofelijk koud wanneer je stil stond). Er waren 2 passages waarbij we echt moesten klimmen met de punt van onze ijsbijl, verder was het vooral stijl omhoog en vaak konden we alleen met de punten van onze stijgijzers in de sneeuw steken (erg zwaar voor je kuiten!). De topgraat bracht nieuwe moeilijkheden met zich mee, wind van 30 km/uur waaide je bijna van de graat af en we moesten hele stukken met onze stijgijzers over rotsen klimmen, wat heel moeilijk was (totaal geen grip, of gevoel waar je je voeten neerzet). Maar na nog 45 min klimmen was daar dan de top. 6088m, Echt fantastisch! De zon brak net door toen we om 6.45 aankwamen en het uitzicht is immens. Vanwege de kou (en de andere groepen die kwamen) gingen we snel weer naar beneden. Mijn klimpartner had last van hoogteziekte en zwalkte nogal gevaarlijk heen en weer. We moesten dus boven op de topgraat van plaats wisselen in het touw, zodat de gids hem beter kon sturen. Zo gingen we langzaam naar beneden, terwijl weer eindelijk konden zien wat we allemaal omhoog hadden gelopen. De uitzichten onderweg waren prachtig! In zo'n 3 uur liepen we naar beneden, nu met meer pauzes om van het uitzicht en de chocola te kunnen genieten. Na een korte stop in high camp, met onze normale schoenen direct door afgedaald naar basecamp, waar al een busje op ons stond te wachten. Wat een avontuur!
De volgende dag viel het erg mee met de spierpijn en was er dus geen probleem om direct door te reizen naar het volgende avontuur: salar de Uyuni. Dit is een immense zoutvlakte in het zuiden van Bolivia, waar heel lang geleden een zee heeft gelegen. Het water is verdwenen en een immense witte zoutvlakte is overgebleven. In 3 dagen heb ik een tour over deze zoutvlakte gemaakt en het nabijgelegen natuurreservaat. In een jeep ging ik op weg met 3 mensen uit Brazilië en een stel uit Catalonië. We zijn naar het allereerste zouthotel gegaan, hebben heel veel grappige foto's gemaakt en zijn een heuvel opgeklommen van een eiland vol cactussen midden in de zoutvlakte. S nachts sliepen we in een zouthotel aan de rand van de zoutvlakte. Brr wat was het daar koud! We zaten dan ook op bijna 4000m. Na het avondeten zijn we opnieuw de zoutvlakte op gegaan om naar de sterren te kijken. Echt belachelijk mooi! De hele melkweg was te zien en er waren zo veel sterren dat het vrijwel onmogelijk was om individuele sterrenbeelden te herkennen.
De volgende dag zijn we door de woestijn gereden. Waar we af en toe stopten om foto's te maken van mooie rotsformaties. Ook kwamen we langs enkele meren waar flamingo's leefden. Deze meren hadden daarnaast ook nog eens bijzondere kleuren, van lichtblauw, wit tot fel rood en groen. De Brazilianen hebben veel tijd doorgebracht op een stuk eeuwige sneeuw waar we langskwamen, zij hadden nog nooit sneeuw gezien een vermaakten zich opperbest met een sneeuwballengevecht. De tweede nacht zou het weer heel koud worden, maar gelukkig was er een klein kacheltje waar we ons aan konden warmen. Helaas ging er wat mis een ontplofte een deel van de schoorsteen (niemand raakte gewond), waardoor we alsnog in de koud zaten. De laatste dag was het tijd voor wat warmte, we gingen namelijk een bezoekje brengen aan natuurlijke geisers. Het mooie was dat er ook aguas termales (warm water baden) zich gevormd hadden bij deze geisers. Zodat we heerlijk warm de zonsopkomst konden bekijken (terwijl de buitentemperatuur onder het vriespunt lag). De helft van de groep ging naar Chili door (we hadden continu langs de grens gereden), dus onze laatste stop was de grens. Het Catalaanse stel en ik zijn heel snel illegaal even de grens overgestoken voor wat foto's in Chili en daarna moesten we helaas al weer terug naast Uyuni.
Inmiddels ben ik alweer in Sucre aanbeland, een plek waar het gelukkig eindelijk weer eens warm is en waar ik een paar dagen ga uitrusten van alle avonturen.
Knuffels,
Blanca
-
23 Augustus 2017 - 20:55
Jolanda:
Een mooi verhaal, een geweldige prestatie en prachtige ervaringen rijker! Rust is dus dik verdiend! -
25 Augustus 2017 - 10:17
Amal:
Wouw Blanca. Spannend en mooie. Super. veel schoonheid en indrukken. Rust lekker uit en geniet verder. dikke knuffel en kus. Trots op je bijzondere ervaring.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley