Allerlaatste week coschap óóit!

Lieve allemaal,

Het zit erop. Mijn allerlaatste dag van mijn allerlaatste coschap. Nog even een portfolio in elkaar draaien en op m'n diploma uitreiking wachten en dan zit 7 jaar hard werken er officieel op (op naar de volgende 3 jaar specialisatie).
Deze laatste week was interessant omdat er chirurgen uit de VS waren overgekomen om te opereren. Met name patiëntjes met schisis en enkele oncologische patiënten. Er werden ook enkele kinderen geopereerd die zonder oor waren geboren. In 3 fasen (dus 3 jaar) wordt er een oor geconstrueerd, en deze keer was het tijd voor de laatste operatie voor velen. Bij 1 jongetje was het de eerste operatie en mijn oor stond model voor het resultaat (al snapte ik in t begin niet waarom de chirurg steeds mijn kant op keek). Het was een erg gesmeerd team en ze opereerden de ene na de andere patiënt, met slecht 10 min. tussen elke patiënt om even het OK schoon te maken. Het was wel grappig om te zien hoe erg ze hun best deden om steriel te werken, terwijl de Peruaanse collega's hier totaal niet aan mee werkte. Na 4 patiënten zijn ze maar gestopt met proberen de Peruaanse collega's op te voeden, maar ze bleven wel hun eigen steriliteit vasthouden.
Ook ben ik nog een keertje op op outreach geweest. Deze keer naar een dorp ten zuiden van Cusco. Het gebouw waar we in zaten was heel erg nieuw, maar het ontbrak eigenlijk volledig aan medische spullen. Het werd weer een hele dag van bloeddruk meten, longen luisteren en antibiotica voorschrijven. Het leuke van arts zijn in Peru is dat de patiënten vaak cadeautjes meenemen voor de arts. Zo kregen we fruit, avocado's en chocola. Smullen :-).

Mijn allerlaatste dag heb ik eerst een paar uur op de SEH doorgebracht. Veel mensen met griep en/of longontsteking en een zielig geval van iemand met een diabetische ulcer op zijn grote teen, waarvan nu zijn hele voet langzaam aan het afsterven was. In de middag heb ik op OK gestaan, mijn zoveelste laparoscopische galblaas operatie, maar ik ben inmiddels wel master in het besturen van de camera en het hechten.
Mijn laatste coschapdag moest natuurlijk gevierd worden. Voor de gelegenheid had ik nog een stroopwafel bewaard :-), intens genieten! Vervolgens pisco sour gaan drinken en de rest van de nacht salsa gedanst.

Vorige week zaterdag heb ik een via ferrata gedaan in de sacred vallei. Echt super gaaf. Compleet met gordel, helm en handschoenen zijn we 200m stijl omhoog geklommen met behulp van ijzeren pinnen die in de berg waren gestoken. Het meest enge was een zeer smalle touwbrug over een afstand van 6m met totaal helemaal niks onder je. Eenmaal boven even geluncht (die was verzorgd door hun, inclusief een hocoladereep, noten en gedroogd fruit). Daarna via meerdere ziplines naar beneden gevlogen! Echt super gaaf. We vlogen echt langs de bergwand en moesten armen en benen binnenboord houden om geen ongelukken te veroorzaken. Een tandem zip ging niet heel soepel waardoor ik met alle kracht in mijn armen 2 mensen de berg op moest trekken. Het eindige met een zipline die boven op het basecamp gebouw eindigde.

De rest van mijn vrije tijd heb ik besteed aan het schrijven van mijn verslag en het, in grote lijnen, plannen van mijn volgende 6 weken.
Vanavond vertrek ik naar Arequipa de eerste echte stop van mijn zuid-Amerika reis!

Groetjes,
Blanca