Nieuw leven de wereld in geholpen
Door: Blanca
Blijf op de hoogte en volg Blanca
18 Februari 2014 | Nicaragua, León
2 weekjes zijn er nu al weer voorbij en ik begin al een beetje gewend te raken aan alle bizarre dingen hier in het ziekenhuis. Inmiddels heb ik er al 2 turno's op zitten, waarbij ik de eerste alleen maar van 15 tot de volgende dag 7 heb gedaan, en bij de andere van 14 tot de volgende dag 12. Best pittig! Ik heb de afgelopen week mijn postpartum afdeling omgewisseld voor een afdeling waar vrouwen met hoog risico zwangerschappen liggen (zwangerschapshypertensie, vroege weeën). Hier is een hele aardige en slimme dokter bij, die ervan houdt om vragen te stellen tijdens de visite. Dit is echt heel erg leerzaam en ik loop dan ook graag met haar mee. Een bijkomend voordeel van deze afdeling is dat er regelmatig vrouwen voor sectio Cesarea gaan. Vandaag heb ik mee mogen kijken bij mijn allereerste en morgen mag ik zelfs assisteren, want de gynaecologie-student heeft zelf les. De operatiekamer is wel een verhaal apart. Ik loop daar met mijn all-star schoenen (die ik buiten draag) en een mutsje van een kerststofje (niet wegwerp dus) rond. Er zijn (tot nu toe iig) nog geen insecten gespot. Maar de deur naar de operatiekamers staan gewoon open (hierdoor heb ik wel tegelijkertijd naar een Cesarea als naar een hysterectomie kunnen kijken). De steriele doeken bevatten allemaal gaten, maar ze wassen daarentegen hun handen wel weer heel goed. De hartmonitor is een afgedankte defibrillator. Verder lijkt de anesthesiepost erg op die in nederland, alleen dan van de jaren 50 (zoals alles hier). Ook hier wordt tijdens ok gezellig wat afgebeld.
Mijn nachtdiensten draai ik op 'labor y parto' wat de verloskundeafdeling is. Hier komen vrouwen die met weeën zijn. Ze liggen met max 6 op een zaal en ze moeten de weeën doorstaan zonder familie om zich heen. Ook doen ze niet aan een epiduraal tijdens de bevalling. Wanneer het hoofdje er bijna uit is mogen de vrouwen lopend! naar de kamer waar ze uiteindelijk gaan bevallen (in een gynaecologische stoel). Iets wat ze (een beetje afhankelijk van de arts) ook helemaal alleen doen. Ik heb het geluk gehad dat ze me na 2 nachtdiensten al bekwaam genoeg vonden om een kindje ter wereld te helpen. Dat was wel ontzettend gaaf om te doen! Het was een gezonde jongen van 3100 gram :-). Super schattig. Dat is er lange werken wel waard.
Ook in de residencia stond me ren verassing te wachten: Emma en Sarah die ik ken van m'n studie kwamen oogheelkunde lopen. Dus dat is super gezellig en ook wel een beetje bizar, omdat we t vantevoren helemaal niet van elkaar wisten. Daarnaast is het weer een bewijs dat er zoiets als nederland bestaat, waar het leven gewoon doorgaat. Want hier in de superhitte van 35 graden, ziekenhuizen met kakkerlakken en alleen spaans sprekende personen, is het lastig te bedenken dat er aan de andere kant an de oceaan een landje in de winter gewoon aan t werk is. Dankzij de dames uit utrecht heb ik een heel bijzonder weekend achter de rug. We zijn namelijk gaan vulcano boarden op cerro negro en daarna een wandeltocht naar en Hoyo. Cerro negro is een enorme zwarte puist van een (nog actieve) vulkaan. En een of andere idioot heeft bedacht dat je van zijn helling wel met een soort snowboard naar beneden kan gaan. Helemaal bovenaan was t echt wel spannend (helemaal in beschermend pak) en stijl, maar het was een super gave onderneming. Daarna met rugzakken en tenten op weg om een andere vulkaan te beklimmen, met een enorm rond gat. Eenmaal boven hebben we daar wild gekampeerd (avondeten boven kampvuur, wc gat maken met een schep). We hebben de zonsondergang bekeken en een maansopgang gezien. Heel bijzonder, hij begint heel groot en rood en wordt steeds kleiner, maar gaat wel feller schijnen. Het was ook nog een volle maan (+1 dag) dus helemaal rond. Na een wat korte nacht de zonsopkomst gezien. Daarna zijn we naar een meer gewandeld en hebben we heerlijk gezwommen ( het is namelijk erg zwaar om in 34 graden bergen te beklimmen). Zeker een hele bijzondere ervaring geweest!
Om het extra goed af te sluiten zijn we bij de cocktailbar nog lekkere pina colada's en daiquiri's gaan drinken :-).
Kusjes Blanca
Mijn nachtdiensten draai ik op 'labor y parto' wat de verloskundeafdeling is. Hier komen vrouwen die met weeën zijn. Ze liggen met max 6 op een zaal en ze moeten de weeën doorstaan zonder familie om zich heen. Ook doen ze niet aan een epiduraal tijdens de bevalling. Wanneer het hoofdje er bijna uit is mogen de vrouwen lopend! naar de kamer waar ze uiteindelijk gaan bevallen (in een gynaecologische stoel). Iets wat ze (een beetje afhankelijk van de arts) ook helemaal alleen doen. Ik heb het geluk gehad dat ze me na 2 nachtdiensten al bekwaam genoeg vonden om een kindje ter wereld te helpen. Dat was wel ontzettend gaaf om te doen! Het was een gezonde jongen van 3100 gram :-). Super schattig. Dat is er lange werken wel waard.
Ook in de residencia stond me ren verassing te wachten: Emma en Sarah die ik ken van m'n studie kwamen oogheelkunde lopen. Dus dat is super gezellig en ook wel een beetje bizar, omdat we t vantevoren helemaal niet van elkaar wisten. Daarnaast is het weer een bewijs dat er zoiets als nederland bestaat, waar het leven gewoon doorgaat. Want hier in de superhitte van 35 graden, ziekenhuizen met kakkerlakken en alleen spaans sprekende personen, is het lastig te bedenken dat er aan de andere kant an de oceaan een landje in de winter gewoon aan t werk is. Dankzij de dames uit utrecht heb ik een heel bijzonder weekend achter de rug. We zijn namelijk gaan vulcano boarden op cerro negro en daarna een wandeltocht naar en Hoyo. Cerro negro is een enorme zwarte puist van een (nog actieve) vulkaan. En een of andere idioot heeft bedacht dat je van zijn helling wel met een soort snowboard naar beneden kan gaan. Helemaal bovenaan was t echt wel spannend (helemaal in beschermend pak) en stijl, maar het was een super gave onderneming. Daarna met rugzakken en tenten op weg om een andere vulkaan te beklimmen, met een enorm rond gat. Eenmaal boven hebben we daar wild gekampeerd (avondeten boven kampvuur, wc gat maken met een schep). We hebben de zonsondergang bekeken en een maansopgang gezien. Heel bijzonder, hij begint heel groot en rood en wordt steeds kleiner, maar gaat wel feller schijnen. Het was ook nog een volle maan (+1 dag) dus helemaal rond. Na een wat korte nacht de zonsopkomst gezien. Daarna zijn we naar een meer gewandeld en hebben we heerlijk gezwommen ( het is namelijk erg zwaar om in 34 graden bergen te beklimmen). Zeker een hele bijzondere ervaring geweest!
Om het extra goed af te sluiten zijn we bij de cocktailbar nog lekkere pina colada's en daiquiri's gaan drinken :-).
Kusjes Blanca
-
18 Februari 2014 - 11:44
Daan:
Wohw Blanca, wat klinkt dat allemaal indrukwekkend. Wat een ervaringen! Ik kijk uit naar je volgende verhaal. Geniet van alles. Liefs -
18 Februari 2014 - 11:53
Anne-lena:
Ha Blanca!
Ik las de titel eerst even andersom; een nieuwe wereld in leven geholpen. Had ook gekund maar dat zou je fluks voor elkaar gekregen hebben ;) Jouw versie is ook heel gaaf trouwens, ongelooflijk dat er dan gewoon een klein mensje te voorschijn komt. Dat moet geweldig zijn om mee te maken.
Hier heet het nog steeds winter te zijn en de Amerikanen zijn ervan overtuigd dat Nederlanders allemaal op hun schaatsen naar het werk gaan maar ondertussen heeft het nog geen dag gevroren en is het gewoon boven die tien graden. Niet tropisch maar toch zeker warm als je erin gaat hardlopen ;)
Misschien moet ik ook maar eens gaan stuwwal boarden hier want het sleeën waar ik zo naar uit heb gekeken zit er helaas niet echt in...
Echt heerlijk om jouw verhalen te lezen terwijl ik hier achter mijn computer aan het werk ben! Heel veel liefs,
Anne-lena -
19 Februari 2014 - 21:59
Annette:
Indrukwekkende verhalen, zowel over je ervaringen in de gezondheidszorg als die over je ervaringen in en met de natuur. -
24 Februari 2014 - 21:22
Amal Karam:
geniet meid. Liefs.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
