Eerste dagen Leon

Laten we nogmaals beginnen met het goede nieuws. Mijn ouders zijn veilig aangekomen. Het was nog bijna verkeerd gegaan, want hun vlucht vanuit atlanta moest opeens een ommekeer maken terug naar t vliegveld vanwege een probleem met de cabinpressure en in de lucht werd er om medische assistentie gevraagd (en werd er later een infuuszak aan het bagagerek gehangen), maar na 3 uur vertrageing zijn ze toch op schiphol geland.
Wat daaraan vooraf ging was een auto-rit van 5 uurtjes (aangeboden door ICADE) van tegucigalpa (23 graden) naar Leon (33 graden). Mijn god wat is het hier warm. Iig de eerste dag niet om uit te houden!!! Het zweet stroomde met straaltjes over onze ruggen. Mam en pap zitten in een heel mooi hostel, met hangmatten! Ze hebben mij meteen die dag nog afgezet in mijn verblijfplaats voo de komende 8 weken: La Residencia de San Felipe.
Dat was nog even zoeken, want je moet weten dat ze hier niet aan straatnamen en nummers doen. Het adres is dan ook als volgt:
Residencia Pierre Grosjean
Enfrente de la Iglesia San Felipe (tegenover de kerk San Felipe)
Piso no 2, Leon, Nicaragua.
Dan moet je daarnaast nog weten dat er in Leon wel 20 kerken zijn! Maar gelukkig vonden we het nog vrij snel. Mijn kamer stelt niet zo heel veel voor. 1 tweepersoons bed en een eenpersoonsbed. Mijn eigen douche (enkel koud water, maar dat is geen probleem) en wc. En gelukkig 2 ventilatoren. Desondanks was het nog steeds bloedheet op mijn kamer en heel lekker had ik dus niet geslapen die eerste nacht.
De volgende dag vroeg opgestaan om met mam en pap nog een beetje Leon te verkennen. Langs het ziekenhuis (HEODRA) gegaan en naar de cathedraal. Daarna zijn we naar het museum van de Revolution gegaan (die was hier in de jaren 70). En weer een hele leuke tour gekregen, met als bekroning een rondje op het dak van het mooie gebouw (wat dus letterlijk op de golfplaten lopen was). Als laatste ook nog het museum van de kunst in, welke gevestigd was in 3 prachtige huizen. Het was wel bijzonder om te zien dat ze eigenlijk net zoals in nederland een kunstmuseum hadden. Helaas was het toen echt tijd dat pap en mam naar Managua gingen, dus na 3 weken een super tijd samen te hebben, moest ik nu in mijn eentje verder.
Gelukkig kwamen niet veel later 2 nederlandse meisjes (Mariska en Manon) terug van hun stageweek in el Sauce. Zij zijn twee medische studenten uit Nijmegen en zijn hier al sinds November voor hun coschap tropengeneeskunde. Zij hebben me meteen mee uit genomen en me een warm welkom gegeven. Echt super fijn! Wel super grappig is dat Manon ook op de Kleine wereld heeft gezeten en tegenover een van mijn beste vriendinnen Elise (toender tijd) woont. Zaterdag ben ik met 3 spaanse meisjes en een franse man (ook uit de Residencia) naar het strand gegaan. Het water was echt heerlijk, lekker fris, maar alles behalve koud. S avond uiteten en cocktails drinken met Mariska en Manon. En de volgende dag gestudeerd voor mijn coschap gyn (moet ook gebeuren) met behulp van een super handig anamnese boek wat ik van de nijmeegse studenten mag lenen. S middags nog een laatste keer ontspannen voor mijn echte coschap begint.
Vanochtend was het dan eindelijk zo ver en ik moet zeggen dat ik erg zenuwachtig was. Op weg met een volle tas (moet mijn eigen jas en ok-pakjes meenemen) naar het ziekenhuis. Daar kwam ik er natuurlijk achter dat de jefe van de afdeling niets van mijn komst wist. Que sorpresa... Hij had het ook vandaag eigenlijk te druk. Dus komt morgen om 8 uur maar terug. Nou dat ga ik dan maar doen. O ja en of ik even mijn Supervisor manual in het spaans wil vertalen, want zijn engels is niet zo goed. Daar krijg ik m´n dag toch wel mee vol he?!
Morgen dus pas echt mijn eerste dagje, ben benieuwd wat er van komt.
Het ziekenhuis is wel echt een openbar ziekenhuis en dat ik te zien ook. Bij binnenkomst trapte ik al op een kakkerlak, vanbinnen ziet het ziekenhuis eruit alsof het voor de revolutie voor het laatst geverfd is. En alle bedden zien eruit alsof ze uit datzelfde jaartal komen. Maar ik moet zeggen dat ik wel super aardig ontvangen ben (ondanks dat ze niet wisten waarom ik kwam). Daarnaast heb ik het geluk dat de nicaraguaanse studenten pas over een maand beginnen. Dus heb de hele afdeling voor ten minste 4 weken voor mezelf alleen :-). Ik mag dus nu ook zelf aangeven wat ik wil gaan zien. De tijden zijn hier van kwart voor 7 s´ochtend tot 4 uur s middags. Ik moet ook nachtdiensten draaien en dan is het de bedoeling dat ik om 10 uur s avonds begin en dan gewoon doorga tot de volgende dag 3 uur s middags. Dus we gaan zien of ik dat ga trekken.
Als ik morgen er puf voor heb zal ik jullie vertellen hoe mijn eerste echte dag is geweest en anders wordt het aankomend weekend!